Republika Rzymska – krótkotrwałe państwo włoskie, powstałe 9 lutego 1849 roku. Granice pokrywały się z granicami Państwa Kościelnego. Konstytucja Republiki jako pierwsza na świecie zniosła karę śmierci, a ponadto gwarantowała wolność wyznania. 15 listopada 1848 roku zamordowany został minister sprawiedliwości Państwa Kościelnego Pellegrino Rossi. Następnego dnia w Rzymie
W świcie italskim rzymska civitas (łaciński synonim polis), już u schyłku IV w. p.n.e. była najpotężniejszym państwem na Półwyspie Apenińskim. Badając działanie instytucji civitas, w okresie mniej więcej od połowy III do połowy II w. p.n.e. ustrój działał sprawnie, a jednocześnie na twarzy republiki rysowały się pierwsze
Pryncypat - ustrój społeczny. W początkowym okresie istnienia pryncypatu powoli zachodziły zmiany w stosunkach społecznych. Grupa mająca największy wpływ na rządy, a więc warstwa senatorska stawała się stanem zamkniętym, a godność ta przechodziła z ojca na syna. Ponadto grupa ta zyskała szereg nowych przywilejów.
Służyła za to często polityce. W tym świetle przedmiotem jej troski była republika a nie jeden człowiek. Za najważniejszą powinność ludzi uznawano terminowe składanie ofiar i odprawianie rytuałów co zapewniało dobrobyt państwu, a także powstrzymywało bogów przed straszliwym gniewem.
Najstarszym bogiem rzymskim jest Jowisz (łac. Iuppiter ). Jest to bóg praindoeuropejski, Diaus ph2ter, pod którym to mianem kryje się dzienny nieboskłon dający życiodajne światło, ciepło oraz władający piorunami. Z tego samego źródła wywodzi się grecki Zeus. Obie nazwy, zarówno gr. Zeus (< pragr. Dieus ), jak i łac. Iuppiter
SUE1G.